Roxanne przyszła na świat i wychowała się z przeciętnej angielskiej rodzinie o niezłym statusie społecznym, w której życie płynęło zwyczajnie jak w każdej innej przeciętnej angielskiej rodzinie. Nie jest to nic specjalnego, więc nie ma nad czym się rozwodzić. Ojciec Roxanne pracuje w banku, matka jest nauczycielką, a oboje, a zwłaszcza ojciec dobrze zarabiają. Dziewczyna dzięki życiu na niezłym poziomie jest odrobinę rozpieszczoną jedynaczką, a jej dzieciństwo malowało się tylko w różowych barwach, a przynajmniej ona nie przypomina sobie, aby w dziecięcym czasie przytrafiło jej się coś złego czy niebezpiecznego - zawsze tylko spokój, uleganie jej zachciankom oraz trzymanie jej pod kloszem. Roxanne nie sprawiała kłopotów wychowawczych jako dziecko, w szkole była grzeczna, dobrze się uczyła i zawsze była bardzo porządna... do czasu.
Otóż wiele zmieniło się, kiedy weszła w okres dojrzewania, znany też jako okres buntu, nienawiści do świata i wyszukiwania sobie problemów na siłę. Ten trudny czas nie ominął Roxanne, a nawet odbił się na dziewczynie w takim samym, a może nawet w większym stopniu niż na jej rówieśnikach. Co wpłynęło na tak zaostrzoną formę buntu? Pewnie to, że dziewczyna zawsze dostawała to, czego chciała. Nastolatka w wieku czternastu lat wpadła w wir subkulturowy, na siłę poszukując swojego miejsca na świecie. W ciągu dwóch lat była metalówą, gotką, nawet swego czasu interesowała się punkiem, ale na szczęście w to ostatnie nigdy nie wsiąknęła jak w dwie poprzednie subkultury, bo teraz mogłaby być kimś zupełnie innym, a może nawet i nie żyć. Nigdzie jej do końca nie pasowało. Dopiero jako szesnastolatka znalazła coś, co można w pewnym sensie nazwać jej własnym stylem, który utrzymuje się w rejonach ubioru emo-dziewczyn. Odkrycie niebieskich włosów uwieńczyło jej szalone metamorfozy, ku przerażeniu rodziców. Dziewczyna nosiła je długo i z dumą, zwracając na siebie uwagę ludzi, w tym także nauczycieli. Miała z kadrą nauczycielską wiele nieprzyjemności w szkole, ale mimo wariacji na temat własnego wyglądu nigdy nie uczyła się źle, więc żaden z męczących ją belfrów nie mógł jej udręczyć, bo po prostu nie miał do czego się doczepić.
Z rodzicami żyła i żyje dobrze, można powiedzieć - zwyczajnie. Czasem bywa dobrze, czasem źle. Ma szczęście, że trafiła na wyrozumiałych staruszków i jakoś udaje jej się z nimi dogadać, ale czasami w jej domu wybuchają awantury. Jedną z nich była konieczność wyjazdu do nieznanej Roxanne nadmorskiej miejscowości o nazwie Yellowlair Oats, gdzie ojciec otrzymał ofertę znacznie lepiej płatnej pracy. Dziewczyna nie chciała, ale została tu zaciągnięta siłą.
Teraz nie żałuje przeprowadzki, bo okazała się ona najlepszym, co mogło jej się przytrafić. Zadomowiła się w Yellowlair Oats na dobre, poznała świetnych ludzi, a nawet zaprzyjaźniła się ze znanym muzykiem, który przez wiele lat był (i nadal jest, choć dzięki osobistej znajomości trochę inaczej) idolem. Po ukończeniu szkoły i w wyniku konfliktu z rodzicami dziewczyna przeprowadziła się do niego, gdzie pełni funkcję opiekunki dzieci oraz pomocy domowej. Obecnie poza pracą nic nie robi i nie ma pomysłu na przyszłość... a właściwie ma ich tak dużo, że nie jest w stanie wszystkiego zrealizować i na razie nie podejmuje kroków na studia. Czeka, aż pojawi się coś, co do czego będzie pewna, że tak właśnie wyobraża sobie przyszłość.

=ekstrawertyk brak pieniądze, kariera, ale też dobro bliskich